Jeong Jeongs leerling is een fan-art verhaal, gebaseerd op Avatar: de Legende van Aang. Het verhaal is ontstaan na het zien van een karakter in de serie, dat naar het idee van de schrijfster best wat meer gezien mocht worden. We hebben het hier over het karakter Jeong Jeong, Aangs eerste vuurstuurleraar. Hij verschijnt voor het eerste in aflevering 116: de Deserteur en wordt in het derde seizoen nog twee keer teruggezien als lid van de Orde van de Witte Lotus. Maar niemand weet wat er in de tussentijd met hem gebeurd. Of met zijn nieuwe leerling Azelia.
| ||||||||||||||||||||||||||||||
Wat vooraf ging:[]
Jeong Jeong en Chey reizen na Azelia's vertrek naar Omashu toe om daar een beter bestaan op te bouwen. Voor eventjes denkt Chey dat dat ook gaat lukken, want hij heeft een baantje kunnen vinden en kan weer eten kopen.
Maar op een dag steelt Jeong Jeong een boek en wordt gesnapt. Ze vluchten Omashu uit en hebben ze weer net zo'n hondenleven als in Ba Sing Se. Het boek dat Jeong Jeong stal bevatte instructies tot bliksemsturen, een kunst die hij, tot Cheys verbazing, machtig wil worden.
Ondertussen is Azelia verdwaald geraakt in de Vuurnatie en komt ze tijdens een storm terecht in een grot. Daarin leven twee draken, een blauwe en een rode. Ze draken zitten met een probleem: hun gouden bijtring zit vast in een spleet en ze krijgen het er niet uit.
Azelia besluit de wezens te helpen en geeft ze hun speelgoed terug. Het is het begin van een bijzondere tijd.
Aflevering 57A: De Locatie[]
De volgende morgen werd Azelia wakker gemaakt door een zachte duw. Ze opende slaperig haar ogen. De blauwe draak keek haar vriendelijk aan.
'Ik droomde vannacht over mijn meester,' zei Azelia tegen de draken. Ze keken nieuwsgierig op. 'Hij heeft me niet alleen leren vuursturen, maar heeft me ook iets over de geschiedenis van het vuursturen verteld.'
De draken haalde wat eten tevoorschijn. Hongerig keek Azelia er naar.
'Jullie namen zijn Ran en Shao, nietwaar? Maar wie is wie?'
'Rrrannn,' gromde de blauwe draak boven zijn ontbijt uit. De gouden ring hing speels om zijn hals.
'Ssshao,' zei de rode draak. Azelia boog nederig voor ze. Shao duwde haar een stukje, van wat een enorme witte pinda leek, toe. Zo smaakte het ook, maar net iets zoeter. Azelia begon hongerig te eten.
Toen nam Ran haar in een van zijn klauwen en de draken vlogen naar buiten toe. De zon was nog niet op, zag Azelia als eerste.
Maar daarna zag ze ruïnes van de Zonkrijgers. Azelia wist nu waar ze beland was. De grote berg met twee toppen was het huis van de draken. De grot had twee uitgangen, in elke top één, die door een kunstmatig platform met elkaar verbonden waren.
Het platform gaf uitzicht op zee en de stad van de Zonkrijgers, maar nog veel belangrijker: de zonsopgang- en ondergang waren hier helemaal te zien.
Vanaf het platform liep een lange trap naar beneden toe. Daaronder lag een plein voor rituele doeleinden.
De zon kwam bijna op. Ran en Shao landde op het plein. Voorzichtig zette Ran Azelia neer. Ze bleef tussen de twee draken staan wachten.
Aflevering 58A: De Dans[]
Er klonk geluid vanaf het pad dat naar de stad leidde. Het kwam dichterbij. Zonkrijgers. Jeong Jeong had haar verteld dat ze uitgestorven waren. Vreemd genoeg was Azelia niet het minste verbaasd dat ze nog bestonden.
De Zonkrijgers waren wel stomverbaasd toen ze de twee draken uit hun holen zagen. Toen pas zagen ze Azelia.
Zachtjes gluurden de eerste straaltjes morgenlicht over de horizon heen. Ran pakte Azelia weer op en zette haar bovenop het platform neer.
Een beetje verbouwereerd begonnen de Zonkrijgers maar aan hun vaste ochtendritueel waarbij ze de zonsopgang vereerde.
De zon brak in volle glorie door. De zee stond in brand, de hemel kleurde rood, oranje en geel, de lucht vlamde.
De Zonkrijgers bogen. Ran en Shao begonnen te vliegen. Ondanks hun grootte suisden ze soepel door de lucht. Ze draaiden en golfden om elkaar heen.
Azelia keek naar het schouwspel en genoot met volle teugen. En voor ze het wist danste ze met de draken mee. Uit pure hartstocht stuurde ze vuur uit haar handen, haar voeten en haar mond.
'Dat is geen drakendans,' fluisterde Ham Ghao tegen de leider van de Zonkrijgers. 'Zo moet het niet.'
'Dat is het inderdaad niet,' zei de leider. Zelfs de draken leken een moment uit het veld geslagen. Ze waren gewend geraakt aan de aloude tradities. Iedereen danste de drakendans voor hun. Iedereen. Behalve dit meisje.
Ran en Shao keken elkaar aan en keken toen naar Azelia. Ze danste nog steeds al vuursturend.
De draken grepen het platform vast. De schok deed Azelia ophouden met dansen. Ran duwde haar zachtjes naar het midden van het platform toe.
Azelia keek afwachtend de twee draken aan. Toen spuwden ze vuur. Een tornado van vlammen raasden om Azelia heen en torende de lucht in.
De jonge vuurstuurster keek er naar. Ze viel op haar knieën van ontzag. Zoveel kleuren, zoveel vreugde, zoveel schoonheid. Nog nooit had Azelia zich zo gelukkig gevoeld.
Aflevering 59A: Het Zegen[]
Een straal van het gekleurde vuur brak door de tornado heen en kwam recht op Azelia af. Als in een reflex voerde ze een beweging uit die van Jeong Jeong had geleerd: ze greep de punt van het vuur en circelde het om haar heen zoals de waterstuurders deden.
En terwijl ze dat deed, verdween de vuurtornado. De draken, de Zonkrijgers en zijzelf zagen dat ze een moment het gekleurde vuur stuurde voor het weer veranderde in haar eigen normale vuur.
Er heerste een doodse stilte. Onzeker of ze nu een grote fout of niet had gemaakt, stond Azelia tussen de twee draken in.
Een stokoude vrouw kwam de trap opgelopen. Wat verlegen begon ze Azelia om te kleden. Ze nam haar de vuile lompen af en stak haar in een zijdezacht gewaad. Ze gaf Azelia een ronde, gouden armband. Ze wilde Azelia's ketting af doen en er een andere, een gouden met een robijn voor in de plaats hangen, maar Azelia hield dat tegen.
'Nee. Met alle respect, mevrouw, maar dit sierraad betekend heel veel voor me. Het is van mijn eerste leermeester geweest,' zei Azelia. De vrouw knikte begrijpend.
'Meisje, vanaf vandaag zal jij niet langer een gevangen zijn van het zwerversbestaan, maar een dienares van de meesters Ran en Shao. Jij zal aan hun wensen voldoen en als tegenprestatie zullen zij en de Zonkrijgers je de geschiedenis van het vuursturen leren.'
Azelia boog voor de vrouw, de Zonkrijgers en de draken. Ze had haar nieuwe leermeesters gevonden.
Aflevering 60J: De Officier[]
Vanaf een afstandje keek Chey naar zijn vuursturende leermeester toe. Sinds Azelia's vertrek was hij niet meer de oude geweest. Er was iets veranderd binnenin Jeong Jeong, maar Chey wist niet wat.
Dat "iets" had er in ieder geval voor gezorgd dat Jeong Jeong zelf weer was gaan vuursturen. En op een behoorlijk hoog niveau ook. Met een discipline die zelf Chey nog nooit eerder van hem had gezien, werkte de vuurmeester zich naar het bliksemsturen toe.
'Als alle admiraals in de Vuurnatie zo konden vuursturen als u, dan had het Aarderijk niet meer bestaan,' zei Chey toen Jeong Jeong een pauze inlaste.
'Generaal,' zei Jeong Jeong, terwijl hij de kop slappe thee aanpakte.
'Hmm? Wat zei u?' vroeg Chey.
'Ik was een generaal. Geen admiraal,' zei Jeong Jeong.
'U had toch het bevel over een vloot? Dat is tenminste wat mij altijd verteld is,' zei Chey.
Jeong Jeong schudde zijn hoofd.
'Ik was verantwoordelijk voor het bevoorraden van de manschappen van andere officieren. Daarbij had ik een gespecialiseerde vloot en wat forten tot mijn beschikking,' zei Jeong Jeong die steeds zachter begon te praten.
'Dus u was admiraal en generaal tegelijkertijd?' vroeg Chey. 'Maar met alle respect, meester, ik vocht aan het front en daar gebeuren vreselijke dingen, maar u werkte achter de linies. Wat gebeurd daar dat aanleiding geeft tot desertie?'
Jeong Jeong schonk hem een vuile blik, maar gaf tot Cheys verrassing wel antwoord.
'In de schaduwen gebeuren dingen die het zonlicht niet kan verdragen.'
Het bleef een tijdje stil tussen de twee mannen.
'Ik zou willen dat Azelia terug was,' zuchtte Chey.
'Geen enkele lotus groeit in een moeras,' zei Jeong Jeong bitter.
Wordt vervolgd[]
Deel zestien van de serie is al bekend en te lezen: Jeong Jeongs leerling: Perfectie (16)